One of the greatest calamities

เนื่องจากว่างมาก เราเลยตั้งบล็อคมาเพื่ออวยหมาตามจุดประสงค์เดิมของเราค่ะ!!! อยากจะแนะนำหมาเราให้ทุกคนได้รู้จักและเล่าถึงวีรกรรมของมัน จะทยอยมาเพิ่มวีรกรรมของหมั่นโถวตามโอกาสแล้วกัน อยากให้เรื่องราวของหมาเราทำให้คนที่มาอ่านหายเครียดและได้รับรอยยิ้มนะคะ :)

☝️เริ่มกันเลยยยย

ตั้งแต่มีหมั่นโถวก็ทำให้เราได้ทราบถึงคำว่าเจ้ากรรมนายเวรมีอยู่จริงและไม่ใช่สิ่งที่จะล้อเล่นได้😂

1.วีรกรรมที่หนึ่งคือวิ่งชนประตู บ้านเราประตูเป็นแบบมุ้งลวดค่ะซึ่งมีตรงหน้าบ้าน หลังบ้านและห้องเล่นดนตรี ซึ่งหมั่นโถวชนพังทั้งหมดสามประตู โดยวิธีการชนคือเอามือตะกุยตรงมุ้งลวดให้ขาดแล้วพุ่งเข้ามา หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่เอาของกั้นใช่มั้ยคะ กั้นแล้วค่ะแต่มันเอาเท้าหน้าตะกุยออก!!! จนพ่อเราไม่สนใจและบอกให้ซ่อมทีเดียวไปเลยตอนมันโต

2. แอบขึ้นไปนอนตรงโซฟา ช่วงแรกๆที่เอามาเลี้ยงมันตรงกับวันที่เราไปบ้านที่ต่างจังหวัดกับญาติพอดี เราเลยอยากเอามันไปด้วยเพราะว่ามันยังเด็กอยู่ ซึ่งเราเอากระเป๋าของหมั่นโถวมาทำเป็นที่นอนแล้วปูผ้าเพิ่ม เราก็คิดว่ามันคงนอนตรงนั้นนั่นแหละ วันรุ่งขึ้นอาของเรา มาบอกว่าเมื่อวานมันแอบขึ้นโซฟาตอนกลางคืนซึ่งแน่นอนค่ะเราเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ตกดึกคืนนั้นอาเราก็ลุกมาเข้าห้องน้ำและได้เห็นสภาพการขึ้นโซฟาอันอเนจอนาถตามเดิมของหมั่นโถว แต่!!! สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือเราตื่นมาเข้าห้องน้ำพอดีเราจึงได้เห็นสภาพตอนมันถีบขึ้นโซฟาด้วยสองตาตัวเองจริง ๆ ค่ะ... ลองนึกสภาพหมาเด็กอายุ 3 เดือน พยายามขึ้นโซฟาโดยใช้ขาหลังสั้นๆกลมๆถีบโซฟาแล้วตะกุยๆดูนะคะ มันพยายามขึ้นนานมากแต่มันก็ไม่ถอดใจจนสามารถขึ้นไปนอนสมใจจนได้  สุดยอดจริงๆ