ความแค้นของกู ไม่มีวันหายไปหรอกค่ะ ปี 53 มึงฆ่าเสื้อแดงมารอบนึงแล้ว กูก็ได้แต่เก็บความแค้นไว้ ถ้าปี 63 พวกมึงยังมาไล่ฆ่าพวกกูอีก ละถ้ากูรอดมาได้ กูก็จะเก็บความแค้นไว้อีก ถึงเวลา วันไหนที่พวกมึงเพลี่ยงพล้ำอ่อนกำลัง จะอีกสิบปียี่สิบปี กูก็จะมาคิดบัญชี

วชิราลงกรณ์มันเกือบสั่งยิงละค่ะ แต่ลูกน้องกับอีคิ้วตันห้ามไว้ เพราะถ้ายิงตายจะดราม่าใหญ่ แต่อย่าเพิ่งวางใจค่ะ พวกมันเป็นทรราชย์ พวกมันทำได้ทุกอย่าง วันดีคืนดีอาจจะบ้า ออกมาเอาปืนไล่ยิงประชาชนด้วยตัวเอง

ชั้นกลับมาแล้วค่ะ ต้องหายไปนานเพราะต้องทำมาหาแดกตัวเป็นเกลียว เศรษฐกิจเหี้ย ๆ แบบนี้ต้องทำงานกันตายค่ะ เหนื่อยสายตัวแทบขาด เงินก็ได้แค่พอยาไส้