วันซับพอร์นอะทาม ง้องแง้งที่เปล่าเปลี่ยวนอนฝังรากเป็นผักอยู่บนเตียงไม่ได้ทำอะไร ง้องแง้งคิดในใจว่า 'โลกนี้ช่างน่าเบื่อ ไม่มีอะไรเลย'
'กรี๊ดดดดดดดดดดดดด'
ง้องแง้งกรี๊ดออกมาพร้อมกับดึงเส้นผมตัวเองที่ผมพันกัน
"มึงหยุดเล่นกับกูเดี๋ยวนี้นะ" ซักพัก ผมก็คลายยยยยยยยยยเหมือนมีปาฏิหาริย์
ง้องแง้งเดินเข้าไปในครัวหยิบซอสมะเขือเทศด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวต่อด้วยเทซอสลงบนฝ่ามือจากนั้นเขาก็หลับตาแล้วก็ละเลงซอสทั่วหน้า
เมื่อง้องแง้งลืมตาอีกที
"เห้ย"
ง้องแง้งแทบไม่อยากจะเชื่อ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของง้องแง้งตอนนี้ เขาเห็นปราสาทอยู่ตรงหน้า และที่นี่เหมือนไม่ใช่โลกที่ง้องแง้งอยู่
ด่องด่องด่องด่อง
ผลส้มมีลูกตามีขากำลังเดินมาหาง้องแง้งจากประตูปราสาท
"ข้ามีนามว่า อุฟุฟวย ข้าจะมอบดาบเอ็กซ์คาลิเบอให้เจ้า เจ้าจงไปปราบมังกรยักษ์ชื่อของมันเป็นตำนานกล่าวขานกันมานาน มันชื่อว่าจิ้มิ้ รูปร่างของมันเป็นสีม่วง มี4ปีก และพูดได้ เมื่อเจ้าพิชิตมันได้แล้ว จงตัดหางมันมาเพื่อเป็นหลักฐานให้ข้าเห็น ข้าจะรออยู่ที่นี่"
ง้องแง้งไม่เข้าใจสิ่งที่อุฟุฟวยบอกกับเขา
"ทำไมง้องแง้งต้องทำด้วยหล่ะ ทำแล้วได้อะไร"
"หากเจ้าปราบมังกรจิ้มิ้ได้ ข้าจะให้สิ่งที่เจาปรารถนาไม่ว่าอะไรก็ตาม"
เขารู้สึกสนใจสิ่งที่ส้มอุฟุฟวยเสนอมา จึงตอบรับ
"งั้นง้องแง้งจะไปปราบมังกรจิ้มิ้แลวตัดหางมาให้ ขออะไรก็ได้หมดเลยใช่มั้ย"
"ทุกอย่างที่เจ้าต้องการ"
"แล้วมังกรจิ้มิ้อยู่ที่ไหน"
"ข้าจะให้กระต่ายนำทางเจ้าไป เดินไปทางหุบเขาลูกนั้น ข้ามผ่านแม่น้ำสีแดงไป เจ้าจงเดินข้ามสะพานข้ามแม่น้ำแล้วเดินทางไปยังหมูบ้านคนแคระ แล้วให้พวกเขานำทางเจ้าไปอีกที"
"เข้าใจแล้ว ข้าจะรีบนำหางของมันมา"
ง้องแง้งไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเขาเลย จากนี้ชะตาชีวิตของง้องแง้งจะเจอสิ่งที่อันตรายแค่ไหน พิศดารอย่างไร เรื่องราวการเดินทางของง้องแง้งน่าสนใจมากมายเพียงใด โปรดติดตามตอนต่อไป